Chińska zielona herbata
Chińska zielona herbata jest chyba znana wszystkim, ale oprócz niej jedną z najlepszych zielonych herbat jest zielona japońska herbata. Te dwa kraje mogą śmiało ze sobą konkurować mimo, że pierwsza herbata pochodzi ze starożytnych Chin, a do Japonii trafiła przypadkiem za sprawą mnichów. Pierwsza herbata w Japonii została zasadzona w okresie panowania dynastii T’ang, a więc między VII a X wiekiem. Obecnie jest to napój wręcz narodowy.
Co wyróżnia japońską zieloną herbatę?
Popularna herbata zielona, która jest dobrej jakości zawsze pochodzi albo z Chin, albo z Japonii. Jednakże ta japońska wyróżnia się głównie przez proces produkcyjny. Liście zamiast być prażone traktowane są parą wodną co nadaje im ciemniejszą, oraz bardziej połyskującą barwę w porównaniu do chińskich herbat zielonych. Oprócz zmian zachodzących w wyglądzie liści można też wyczuć zmiany w ich smaku. Tak przygotowane liście są bardziej orzeźwiające i delikatniejsze w smaku niż inne herbaty zielone. Poza tym w tym procesie zachowują duże ilości witamin i minerałów, oraz co ważniejsze zawartość teiny będzie niska, a więc napar będzie mniej pobudzający.
Najpopularniejsze rodzaje herbat
Herbaty zielone importowane z Japonii to przede wszystkim Bancha, Sencha, Hojicha i Kukicha. Najwyższej jakości herbata to Bancha, która ma żółto-zielony kolor i jest bardzo łagodna. Jednak można spotkać się też z tą nazwą w kontekście zdrowotnej herbaty z prażonych gałązek i grubych liści. Z kolei mniej popularna Sencha ma cierpki smak, który nie każdemu odpowiada. Hojicha wyróżnia się wśród zbioru, jaki można nazwać herbaty świata dymnym aromatem. Natomiast Kukicha ma wyraźny, ziemisty smak, który odświeża kubki smakowe, a więc jest doskonała do wypicia po posiłku. Mimo takich różnic liście japońskiej zielonej herbaty pochodzą z tego samego krzewu – Camellia sinesis. Ale to różne metody przetwarzania liście nadają im te różnice.